De bestuursleden

Pierre Bos
Pierre Bos, voorzitter.
Geboren 22 juni 1952, kinderjaren en jeugd doorgebracht in het peeldorp Ysselsteyn, voortgezet onderwijs gevolgd in Stevensbeek. Na de docentenopleiding werkzaam in het onderwijs te Meerlo en Venray tot 2006.
Ons huwelijk in 1976 brengt ons via Overloon, vervolgens Westerbeek nu te St. Anthonis. Wij zijn gezegend met 4 kinderen en partners en de trotse opa en oma van 8 kleinkinderen. In 1986 word ik CDA-gemeenteraadslid in de gemeente Oploo c.a. Het raadswerk en het wethouderschap in de gemeente Oploo c.a. en de gemeente Sint Anthonis heb ik tot 2008 ingevuld. Sinds 2008 mag ik burgemeester van de gemeente Boekel zijn. Vrijwilligerswerk, onderwijs en bestuur hebben veel voor mij betekend en hebben mij veel gebracht.
Mijn grootouders zijn pioniers in de Peel. Zij ondernemen in de jaren 20 van de vorige eeuw in Ysselsteyn en Westerbeek. De Peel heeft bijzondere kenmerken waar we gebruik van mogen en kunnen maken. Vanaf 1850 tot omstreeks 1950 zijn vele Peeldorpen gesticht. Ik bewonder de energie in onze dorpen om het leven aangenaam te maken. Werken waar je voldoening uit haalt, wonen in een prettige omgeving en elkaar ontmoeten om samen te leven. Ik doe ook een oproep aan onze inwoners op te blijven komen voor deze mooie Peel. Natuur, landbouw en wonen samen laten komen in een landschap waar wij allen trots op zijn en graag aan anderen laten zien. Boer en burger, zij aan zij voor een goed leven in de Peel.
Kortom wie ben ik? Een jongen uit de Peel!

Annie Martens
Annie Martens, secretaris.
Als inwoonster van Zeeland, een dorp aan de rand van de Peel, heb ik vroeger verhalen gehoord over de Peel. Mijn opa stak er nog handmatig turf in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. In Griendtsveen zag ik eens een foto van een paar turfstekers uit die tijden van weleer. Eén van die mannen leek sprekend op mijn opa. Dat was aangrijpend. Toen pas drong het tot mij door, hoe keihard die mensen moesten werken en voor zó weinig geld! Van licht tot donker in de zompige Peel turf steken, om te zorgen voor brandstof voor veel mensen, tot ze zelf letterlijk opgebrand waren. Als mijn opa zou zien hoe welvarend de Peel er nu bij ligt, maar helaas op veel plaatsen met een totaal verloren natuur, dan zou hem dat pijn doen.
Niettemin zou hij er trots op zijn als hij wist dat een kleindochter zich inspant voor ‘zijn Peel’, door dit Peel Natuurdorpen project. Dat doe ik daarom extra graag.
Behalve mijn ‘Peelroots’ ben ik van jongs af aan begaan met de natuur. Bovendien coördineer ik graag projecten in de groene sectoren en heb daar ook ervaring in, door o.a. werkzaamheden voor het Collectief Agrarisch Natuurbeheer Oost-Brabant, het meerjarig project ‘Het Brandrode rund als grote grazer in en rond natuurgebieden en het project het bijenommetje in Zeeland.
Van meet af aan ben ik betrokken geweest bij de ontwikkeling van het Peel Natuurdorpenplan. Een plan wat mij als communicatiedeskundige meteen enorm aansprak. Vooral door de kansen die het biedt voor de Peel en ook daarbuiten. Door dit project krijgt landbouw er een nieuwe sector bij: Landschapslandbouw. Landschap als hèt verdienmodel voor boeren. Voor de Peelboeren een unieke kans, mits ze niet afwachten en zelf mede de regie nemen.
De vele kansen die het Peel Natuurdorpenproject biedt, om in één klap verschillende maatschappelijke problemen op te lossen en daardoor mee te kunnen werken aan een een prettige woon-werk omgeving in onze Peel, geven mij een ongekende drive.

Jan Ottens
Jan Ottens, penningmeester.
Van kinds af aan heb ik interesse en verwondering gehad voor alles wat groeit en bloeit. Als boerenzoon is een studie in Wageningen (Veeteelt en Insectenkunde) daarom niet vreemd. De natuur is voor mij een onuitputtelijke bron van inspiratie en respect voor natuur dè manier om goed rentmeesterschap concreet te maken.
Boeren zijn in mijn ogen belangrijke (zo niet de belangrijkste) economische dragers in het buitengebied. Maar dat niet alleen! Ze vormen ook een factor van betekenis op het gebied van landschapsbeleving. Boeren cultuur/natuur heeft daardoor een grote invloed op de belevingswaarde van een omgeving.
De agrarische sector is onlosmakelijk verbonden met duurzame economische en maatschappelijke ontwikkelingen. Daar hoort agrarisch natuur- en landschapsbeheer bij.
Het gaat hierbij niet alleen om beheren en beschermen, maar ook om beleven, benutten en het creëren van draagvlak. Dat natuurbeheer in de toekomst een veel grotere plaats in gaat nemen in het boerenbedrijf, staat voor mij als een paal boven water. Ik zie dit niet als een bedreiging, maar als een enorme kans! Een kans die de agrarische sector met twee handen dient te pakken!
De Peel heeft altijd enorm tot mijn verbeelding gesproken. Onze ‘achtertuin’ is een landstreek met een bijzonder rijke historie en had vroeger een rijkdom aan natuur die schier onuitputtelijk leek. Zelfs de Romeinen hadden ontzag voor de Peel en noemden haar Locus Paludosus (moerassige plek)
Helaas staat de Peel de laatste decennia landelijk in een slecht daglicht. Bovendien dreigt de melkveehouderij er te verdwijnen, vooral door moordende concurrentie van andere sectoren in de landbouw en regelgeving die contra productief is voor melkveehouders. Dat is in mijn ogen slecht voor het landschap, want koeien zijn landschapsstoffeerster bij uitstek!
Niettemin liggen er juist nu in de Peel uitgelezen kansen. Dit doordat er een aantal zaken dringend om een oplosing vragen.
Te vaak wordt naar de boeren gewezen als dè oorzaak van de teloorgang van de natuur. Dat is niet juist en lost bovendien niks op. Dit bewijst de regelgeving op regelgeving van de afgelopen 40 jaar, waarmee men het probleem trachtte op te lossen. Die vergaande reglementering heeft in mijn ogen niet alleen niets opgelost maar erger nog, de zaak nog sneller verslechterd. Om het tij te keren, is het zaak om met goede alternatieven voor de (Peel)boeren te komen, in plaats van nòg meer regelgeving. Alternatieven die rendabel zijn en het landschap echt verbeteren. En dat kan door het Peel Natuurdorpen project. Ik hoop dat hierdoor het tij snel keert en de Peel weer de prachtige parel wordt die eens was.
Het plan ligt er en het is nu aan de boeren om er hun voordeel mee te doen. Zij zijn de hoofdrolspelers. Het landschap nu niet meer als de sluitpost van het boerenbedrijf, maar als uniek verdienmodel: landschapslandbouw.
Dit is de beste garantie voor het instandhouden ervan, nu en in de verre toekomst.
Want (vergis je niet!) een fraai boeren cultuur/natuur landschap is echt het énige streekproduct dat nooit wereldwijd te koop komt!